Herinvoering van de zomertijd

Kort na de ‘olie crisis’ in het najaar van 1973, ten gevolg van een OPEC olie-embargo in respons op de Nederlandse steun aan Israel tijdens de Jom Kipoeroorlog, werd de wenselijkheid van de herinvoering van de zomertijd in Nederland opnieuw bepleit en in het voorjaar van 1977 werd de wet bijgesteld om dit weer mogelijk te maken (Staatsblad 1977/131). In hetzelfde jaar werd de zomertijd weer, na meer dan dertig jaar, opnieuw ingevoerd.

Nadat aanvankelijk een aantal lidstaten van de Europese Unie op eigen gezag de zomertijd hadden ingevoerd, ontstond al snel de behoefte om binnen de Europese Unie tot één gezamenlijke afspraak te komen zodat aangrenzende landen gelijktijdig zouden omschakelen en weer terug zouden schakelen. De zo afgesproken richtlijnen, die steeds voor een aantal jaren van kracht waren, zijn de volgende geweest:

De hierin gemeenschappelijk afgesproken perioden worden in het Staatsblad gepubliceerd, eerst jaarlijks maar sinds 1989 steeds voor een aantal jaren tegelijk.

Zoals uit het bovengegeven overzicht blijkt, is de datum voor het begin van de zomertijdperiode vanaf 1981 onveranderd gebleven op de laatste zondag van maart. Tot en met 1995 liep de zomertijd af op de laatste zondag van september maar vanaf het daaropvolgende jaar werd deze met een maand verlengd om zo uniformiteit met de zomertijdregeling van het Verenigd Koninkrijk te verkrijgen (deze had al eerder in 1981 het begin van haar zomertijdregeling aan die van de Europese Unie aangepast).

Volgens de meest recente richtlijn van de Europese Unie, bekrachtigd door het Europees Parlement en de Raad op 19 januari 2001, blijft de huidige regeling voor onbepaalde tijd ongewijzigd van kracht met de provisie dat deze elke vijf jaar voor eventuele revisie geëvalueerd zal worden. De huidige regeling geldt dus in elk geval tot en met het jaar 2016.

Krachtens deze richtlijn zullen de begin- en einddata voor de zomertijdperioden van 2002 tot 2021 in Nederland als volgt zijn:

Dezelfde data kunnen ook uit de volgende overzichtstabel afgelezen worden.

ISO week nummers gegeven tussen vierkante haken gelden voor
de schrikkeljaren 2004, 2032, etc., als 29 februari op een zondag valt

Deze tabel kan moeiteloos naar de toekomst voortgezet worden indien men zich bedenkt dat bij elk schrikkeljaar steeds een vakje wordt overgeslagen (let op! 2100, 2200 en 2300 zullen geen schrikkeljaren zijn – 2400 weer wel).

Volgens de huidige afspraken voor de zomertijdregeling duurt de zomertijd ofwel 30 weken of 31 weken. Het begin valt altijd op de laatste dag van ISO week 12 of 13 – het einde is altijd op de laatste dag van ISO week 43 (behalve in de schrikkeljaren 2004, 2032, 2060, etc., als het op de laatste dag van ISO week 44 valt). De langst mogelijke duur van de zomertijd vóór de huidige regeling vond plaats tijdens de eerste jaren van de Duitse bezetting. Toen duurde de zomertijd maar liefst 900 dagen (van 16 mei 1940 tot 2 november 1942).

2012 en erna

De huidige zomertijdregeling in de Europese Unie geldt tot en met het jaar 2016. Het is dus mogelijk dat vanaf 2017 een andere zomertijdregeling gevolgd zal worden.

Tot en met het jaar 2006 hanteerde de Verenigde Staten van Amerika, krachtens de Uniform Time Act of 1966, een zomertijdregeling die aanving op de eerste zondag van april en eindigde op de laatste zondag van oktober. Met ingang van het jaar 2007 wordt, krachtens de Energy Policy Act of 2005 (sect. 110), een langere zomertijdregeling gehanteerd die aanvangt op de tweede zondag van maart en eindigt op de eerste zondag van november.

ISO week nummers gegeven tussen vierkante haken gelden voor
de schrikkeljaren 2032, 2060, etc., als 29 februari op een zondag valt

Volgens deze regeling duurt de zomertijdperiode in de Verenigde Staten vanaf 2007 altijd 34 weken. Het begin valt altijd op de laatste dag van ISO week 10 en het einde is altijd op de laatste dag van ISO week 44 (behalve in de schrikkeljaren 2032, 2060, etc., als het begin en einde op de laatste dag van ISO weken 11 en 45 valt).

Op het moment zijn er echter nog geen aanwijzingen of de lidstaten van de Europese Unie overwegen om het Amerikaanse voorbeeld in de toekomst te volgen.