marco@work - De analyse van taalvariatie in het Nederlandse dialectgebied

In De analyse van taalvariatie in het Nederlandse dialectgebied: methoden en resultaten op basis van lexicon en uitspraak door Wilbert Heeringa en John Nerbonne wordt onder meer de correlatie tussen variatie in uitspraak en lexis onderzocht, gebruik makend van data uit de Reeks Nederlandstalige Dialectatlassen (RND). Voor uitspraakmetingen is natuurlijk de Levenshtein afstand ingezet. De lexicale afstandsbepalingen zijn gedaan met behulp van Hans Goebl-s frequentiegevoelige Gewichtiger Identitatswert (GIW) maat. Tenslotte is het vernoemenswaardig dat dit paper, voor zover ik weet, het eerste artikel is waarin mijn werk wordt genoemd...

Uit de conclusies:
"We begonnen ons artikel met de constatering dat er een wirwar van verschillende methoden bestaan die allemaal weer tot een andere indeling in dialectgebieden leiden. Dit feit noopte ons tot de formulering van een reeks eisen waaraan een goede indelingsmethode moet voldoen. Die eisen hebben we op een rijtje gezet in paragraaf 2.5.1. In paragraaf 2.5.2 presenteerden we onze aanpak. In deze aanpak stelden we voor om afstandsmetingen tussen dialecten te verrichten op het lexicale niveau en op het uitspraakniveau, en om de resultaten van beide niveaus vervolgens te combineren. In dezelfde paragraaf gingen we na in hoeverre deze aanpak voldoet aan de eerder geformuleerde eisen. Ook onze aanpak blijkt niet volledig aan alle eisen te voldoen, maar we komen wel een eind in de goede richting."